Levenstuin

Je leven is als een tuin waar van alles is gegroeid. Mooie planten en eenjarige bloemen. Er zijn plantjes komen aanwaaien waarvan je het bestaan niet eens wist. Misschien loop je er weleens doorheen en zoek je dat ene plantje dat je eens, vol enthousiasme, geplant hebt. 

Waar is dat plantje gebleven? Er kwamen stormen die planten wegrukten of bloemen knakten. Er kwamen regens en zonneschijn die je tuin uitbundig lieten groeien en bloeien. Er waren jaren dat je geen tijd had om je tuin eens flink om te spitten en te bemesten. En nu is het eigenlijk voor het oog een rommeltje. Je weet de weg niet meer, want de paden zijn overwoekerd en eigenlijk ben je te moe om eraan te beginnen. Je weet eigenlijk niet waar je moet beginnen.

Je hebt een Tuinman nodig. Eén die ziet dat de eigenaar van de tuin een mooie tuin wil waar het goed toeven is. Jezus zegt: ‘Luister, ik sta voor de deur en klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opendoet, zal ik bij hem binnenkomen. Dan zullen wij samen eten, hij met Mij en Ik met hem.

Hij staat voor je tuinhekje en klopt aan. Hij ziet jou en je prachtige tuin. Prachtig, omdat hij door al het onkruid heen jouw echte verlangen ziet.  Jij mag beslissen om open te doen. En dan is het eerst eten en een relatie aangaan totdat het veilig is. Dan de tuin in. Samen kijken en praten over je dromen en verwachtingen voor je leven. En daarna zoeken hoe je die dromen kunt gaan verwezenlijken. De snoeischaar gaat mee, maar ook een zak mest. De tuinbank is er al, want het is werken maar ook uitrusten en overzien. Dat mag op jouw tempo.